Zapiski z wyjazdu cd.

                                                      Jaworze 30.05.2011.

Po wielu zimnych, wietrznych i deszczowych dniach w końcu nadszedł ten długo wyczekiwany słoneczny, ciepły ranek. Wokół domu wysprzątane, grządki obsadzone, drewno porąbane i poukładane pod gankiem. Dzień wolny. W powietrzu unosi się zapach skoszonej trawy… i to bezustanne bzykanie owadów i ptasie trele. Gorąca kawa smakuje jak nigdy, aż ma się ochotę zaparzyć jeszcze jedną i kolejną. I wszystko prawie doskonałe. Prawie, bo dookoła domu porozbijane wojsko, wystrzelone ku niebu ogromne anteny i ciągłe, wbijające się w mózg buczenie agregatów prądotwórczych. Drogą obok domu, co rusz przejeżdżają wojskowe gaziki, stary, amfibie i inny ciężki sprzęt. Teren bezustannie patrolują wozy żandarmerii wojskowej. Ciężko wyrwać się z domu i przemknąć niezauważonym na spacer do lasu, tam ćwiczenia, strzelanie i duże prawdopodobieństwo narobienia sobie niepotrzebnych problemów, ale udało nam się z Sydonią mając przy tym nieziemski ubaw i satysfakcję przedrzeć niezauważonym obok patroli i czmychnąć w stary las, by nazbierać świeżych pędów sosny na syrop, który w okresie grupy i przeziębień jest niezastąpiony, no i oczywiście, co najważniejsze, nacieszyć się chwilą sam na sam z przyrodą. Zacukrzone, aromatyczne pędy, puszczają już powoli soki w ogromnym słoju… ja tymczasem ja uciekam na kocyk, by zanurzyć się w kąpieli słonecznej i beztroskim lenistwie, a potem czekają mnie niemal orgazmiczne doznania przepływające poprzez podniebienie, a powodowane bukietami zmysłowych smaków kuchni szalonej Czarownicy Sydonii. Jak ćwierkały mi ptaki i popiskiwały nornice dziś na obiad pierożki tortellini z mięskiem i jajko na twardo nurzane w jasnym sosie z pokrzywy, aromatyzowanym czosnkiem, imbirem i szczyptą gałki muszkatołowej.

A potem,  aż do wieczora idąc za przykładem wojaków, słodki odpoczynek po ucztowaniu.